آسیب پذیری

میگن دوست داشتن خیلی بده و همیشه کلی ناراحتی و درد همراه خودشه . البته راست هم‌می‌گن ، ولی خوب‌ باحالیش به همینه دیگه مگه نه ؟
بذارین یه طور دیگه بگم . ما آدما اصولا در برابر کسایی‌که دوستشون داریم ، آسیب پذیر می شیم ‌ تک تک کلمات اون فرد واسمون مهم می شه و بدون اینکه متوجه بشه ، کلماتش قدرت زخمی‌کردن‌ و آسیب زدن‌پیدا می‌کنن . و از نظر من این‌آسیب‌پذیری یکی از نشونه های خیلی محکم دوست داشتنه . اینم‌که می‌گن عشق و دوست داشتن زخمی می‌کنه و درد داره دلیلش همینه به نظرم .
خیلی موقع ها خیلی آدم ها رو می بینم ، که آسیب پذیری ای نسبت به هم دیگه ندارن . واسشون مهم نیست طرف مقابل رو ناراحت می کنن یا برعکس ، هواسشون به کلماتشون نیست و یا اینکه ناراحت کردن طرف مقابل واسه یکیشون خیلی راحته . و اینکه هر جور حساب می کنم ، نمی تونم درک کنم چه جور دوست داشتنی بین این آدما هست ! یا اینکه اصلا هست ؟
و البته این آسیب پذیری گاهی اوقات حتی بیشتر از قبل آسیب می رسونه ! فکر کنید شما چون یکی از اعضای خانوادتون رو دوست دارین نمی خواین ناراحتش کنین ، خیلی موقع ها خیلی کار ها رو می کنین و خیلی حرف ها رو نمی زنین که نکنه ناراحتش کنین . اما از طرف مقابل به هیچ وجه همچین چیزی رو نمی بینید ! یا اینکه بدتر ، از یکی خوشتون میاد که از شما خوشش نمیاد . شما رو تک تک کلماتش حساس می شین . تو یه وضعیت خیلی آسیب پذیر قرار‌می‌گیرین‌که برای طرف مقابل اصلا مهم‌نیست . و این موقع‌که این طرز فکر‌که عشق بده و به هیچ جا نمی‌رسه و گور باباش ، به اوج‌خودش می‌رسه !